"Azungu, Azungu!"

Na een weekend van acclimatiseren en heel veel chillen stond de maandag we voor de deur…

Een dagje TTC, we hoefden gelukkig geen les te geven. Tessa en ik zitten rustig in het kantoor te werken toen onze begeleider Wistin binnenkwam en zei: “Jullie gaan nu richting de keuken om daar met mensen te praten. Oh en er zijn ook studenten buiten dus daar kan je ook mooi mee gaan praten.”
Uw wens is mijn bevel.
Tuurlijk gingen we netjes naar buiten. De studenten waren een culturele dans aan het oefenen. Mocht ik het filmen van ze? Tuurlijk! Maar dan moet er ook geleerd worden (zie het filmpje onder het kopje video's). Dat was een hele ervaring, maar erg leuk om te doen.

Buiten spraken we ook met 2 studenten. De een vroeg: “Willen jullie ons morgen lesgeven over Nederland?” Uuhm, tuurlijk? Chill dacht ik, dat moeten we toch doen voor de onderwijskoffer (onze schoolopdracht). De andere student vroeg eerst naar religie en of het klopte dat er bij ook mensen waren die niet geloven in ons land. Ik vertelde over de vele verschillende culturen in ons land en dat er dus ook verschillende religies waren, maar je wilt ook eerlijk zijn en verteld dat er inderdaad veel mensen zijn zonder religie. Hij keek me vol ongeloof aan. Hij vroeg hier niet veel verder naar. In plaats van dat het gesprek toen verder ging over koetjes en kalfjes kwam zijn tweede vraag. Dit deed hij met veel twijfel en ‘uhms' in één zin. Of het echt waar was dat bij ons twee mannen mochten trouwen. Shit dacht ik alweer. Hoe leg ik zoiets uit zonder hun eigen cultuur te beledigen? Uiteindelijk is dit best goed gelukt.

Toen we weggingen bij de TTC werden we door de auto afgezet op de lokale markt. Op maandag zou er een erg grote markt zijn.

Dat doen we wel even met z'n tweeën, dachten Tessa en ik. Slechte keus…. Nog geen 10 seconden op de markt stonden er 6 mensen om ons heen te vragen of we bij hun kraampje wilden komen. Er werd zelfs even door iemand aan m'n arm getrokken. Als blikken konden doden ….
Snel naar huis vragen of Edith met ons mee wilde. Gelukkig wilde ze dat. Op de markt hebben we een kip gekocht, niet een deel ervan, niet een dode. Nee, gewoon een levende kip. Edith liep ermee alsof het een handtas was.

Hier heel normaal, voor ons heel bijzonder. In onze achtertuin werd de kip geslacht. Tessa vond het ranzig, ik vond het wel interessant om te zien.
‘S avonds hebben we Rebecca leren kennen, ze is een Amerikaanse die hier voor 2 jaar lesgeeft vanuit het Amerikaanse peace corps. Ze is hier al anderhalf jaar en had allerlei tips en trics voor ons. Heel fijn, en ook heel prettig om iemand te spreken waarvan je het Engels meteen verstaat.

Op dinsdag gingen we dus lesgeven over Nederland. Tessa en ik hebben geprobeerd om een kaart van Nederland te tekenen (zie foto), je kunt zelf beoordelen of dit gelukt is. 

Tuurlijk kregen we in de les weer de vraag over religie en weer heb ik het zo netjes mogelijk proberen uit te leggen. De jongen met de vraag over het homohuwelijk zat ook in deze klas, hij kon het natuurlijk níet laten om de vraag ook klassikaal te stellen. Vol ongeloof keken 60 paar ogen mij aan. Er werd zelfs gevraagd of Tessa en ik dan konden trouwen. Ja dat kan, willen we dat? Nope.

Op woensdag heb ik weer gewoon aardrijkskunde les gegeven. Het ging beter dan de eerste les, dus ik ben zeer tevreden. Het was de hele dag zo bizar heet. Een les observeren met 60 studenten in een lokaal was niet te doen. Tessa vroeg om regen en dat kreeg ze, vanaf een uurtje of 2 heeft het toen keihard geregend.

Donderdag was onze eerste dag op de C.D.S.S. (middelbare school) en we hebben daar iedereen leren kennen. Nu tijdens het voorstel rondje alle namen opgeschreven, dit vond ik best slim van mezelf. Dat ‘Naomi' als voornaam hier veel voorkomt, maakt het voor de mensen hier heel makkelijk om mijn naam te onthouden. Dat ze m'n achternaam konden uitspreken had ik daarentegen niet verwacht.

Vrijdag was de eerste echte dag op de school. Van de docent waarvan ik de lessen over ging nemen heb ik de boeken gekregen. Hij kwam mij even vertellen wat ik moest doen en ook hoe ik dit moest gaan doen. Nou, dat laatste dacht ik toch even niet. Het voelde als of hij neerbuigend naar mij deed, of dat echt zo is kom ik de aankomende we achter.
Vrijdagavond hadden we met Rebecca afgesproken om een aantal spelletjes te spelen met 2 biertjes erbij. Het was echt super gezellig en dat bier smaakte heerlijk. Het was als of ik al maanden geen biertje meer had gedronken. Oh en we hadden popcorn❤

Zaterdagochtend vertrokken we naar Mzuzu (grote stad ten noorden van ons). Heerlijk, een echt reizigers gevoel. Met onbekende mensen in een busje, gelukkig had ík wel genoeg ruimte.

 In Mzuzu aangekomen eerst maar eens naar het hostel genaamd Joy's place waar we gingen overnachten. Het had een bank waar we maximaal op konden chillen, wat een genieten. We hadden wifi, dus snel maar even met een aantal mensen gevideobelt. Wat fijn om naast Tessa ook andere bekende gezichten te zien. Na het bellen even een kleine lunch gehad.

 Variatie in ons eetpatroon was zeer welkom, dus het beviel extra goed. In de grote supermarkt in de stad hebben Tessa en ik later die dag boodschappen gedaan en een elektrische kookplaat gekocht zodat we niet alleen op Edith hoeven te leunen.

Na een heerlijk ontbijtje op zondag gingen Tessa en ik weer terug naar Embangweni. Eerst nog even geld pinnen, want dat kan niet in ons dorp. Daarna een auto gezocht die ons naar Jenda kon brengen. Anderhalf uur gewacht tot de auto vol (lees stampesvol) zat met mensen.

Hier in Malawi, als je niet uit het land komt, of uit de rest van Afrika komt. Dan noemt iedereen je ‘Azungu’, wat buitenlander, en eigenlijk ook wel ‘blanke' betekent. Sad but true. Gelukkig scheren ze hier niet over één kam, nee joh. Mensen uit alle andere werelddelen heten Azungu's. Je wordt hier constant zo na geroepen en alle kleine kinderen beginnen Azungu te schreeuwen als je langsloopt. Ze zijn dan wel blij als we naar ze zwaaien.

Toen we in de auto zaten te wachten tot we konden vertrekken maakt de chauffeur reclame door te roepen: “Jenda kuzungu!” wat betekent: met de blanken naar Jenda. Ja, wat doe je eraan? Hier is het blijkbaar een statussymbool om buitenlanders in de auto te hebben. De auto vertrok toen er 10 mensen in zaten, terwijl er eigenlijk maar 7 mensen in hoorden.

Tessa en ik waren blij, want wij hadden ruimte. Dit was alleen van korte duur. Na een uur kwam er nog iemand bij in, wat betekende dat hij op 1 been van mij en 1 been van Tessa zat…

Kleine feitjes:
Naar het toilet gaan op een betonnen U wordt normaal, maar aan het einde van je toiletbezoek je omdraaien om door te trekken hoeft natuurlijk niet. Dit zit zo in mijn systeem dat het niet 1 keer maar bijna iedere keer gebeurt.

Voor mij is het erg leuk om deze blogs te schrijven en oh wat vinden Tessa en ik het altijd fijn om de reacties te lezen. Het voelt dan echt aan als of iemand je een hart onder de riem steekt. We lezen dit beide altijd met een grote glimlach op ons gezicht. Is dit een aanmoediging om te reageren? Nee, maar wel een blijk van waardering.

Malawi is tot nu toe een prachtig land. Daarentegen is het hier niet schoon, ze doen hier niet aan afval verwerking en ook niet prullenbakken. Achter onze tuin hebben wij een gat waarin wij het afval moeten gooien, maar dat heeft iedereen in deze regio. Wanneer je dan een vogel een stuk plastic ziet eten doet dat toch even pijn in je hart. In Mzuzu gooiden ze het afval gewoon op een berg midden in de stad.

In de vorige blog had ik beloofd om foto's van ons huisje toe te voegen, dus die staan hieronder.
We hebben een nieuwe tafel gekregen voor in de woonkamer, en zelf een extra bijzettafeltje gekocht.

Liefs,
Naomi